MenuMenuJęzyk jest podstawowym narzędziem myślenia, komunikacji z ludźmi, zdobywania wiedzy i udziału w kulturze, zatem sprawność językowa będzie mieć ogromny wpływ na sukces szkolny i życiowy Waszego dziecka.
Ważne jest, by w wózku dziecko siedziało przodem do opiekuna, bo tylko wtedy możliwy jest prawidłowy kontakt. Nauka języka wymaga zaangażowania emocjonalnego i bezpośredniej interakcji z żywą osobą, dlatego nie można go przyswoić z telewizji, komputera czy z płyty.
Wielokrotnie czytajcie dziecku wierszyki – rym i rytm to świetny budulec pamięci. Gdy dziecko zaciekawią ilustracje, objaśniajcie mu je i zachęcajcie do mówienia. Niech pokazuje i nazywa przedmioty na obrazkach.
Zanim zacznie ono mówić, musi się dobrze osłuchać z poprawnym językiem – mówionym i pisanym. Pierwszy okres życia to najważniejszy czas na naukę mowy. Specjaliści twierdzą, że dla osiągnięcia w czymś biegłości potrzeba 10 tysięcy godzin praktyki. Dajcie swemu dziecku szansę praktykowania mowy, codziennie czytając mu i rozmawiając z nim w taki sposób, by widziało Waszą twarz, wyraźnie słyszało słowa, dostrzegało Waszą mimikę i gesty.
Rozmawiajcie dużo z dzieckiem, opisujcie mu każdą swą czynność, na przykład gotowanie. Śpiewajcie dziecku piosenki. Bawcie się z nim, przytulajcie je, róbcie mu palcami „masażyki” na ciele – wszystko to znakomicie wpływa na jego rozwój.
Drodzy Rodzice! Jeśli chcecie wychować zdrowe emocjonalnie i radosne dziecko, zaspokajajcie jego ważne potrzeby: naturalnego karmienia, fizycznej bliskości z najbliższymi, bycia noszonym, spanie we wspólnym pokoju z rodzicami, potrzebę ruchu, odkryć i własnych doświadczeń, naturalnej stymulacji zmysłów poprzez swobodną zabawę. Pamiętajcie jednak, że nadmiar bodźców wywołuje stres, a stres blokuje rozwój, utrudnia naukę, obniża odporność,. Z tego powodu warto oszczędzić małym dzieciom stresów, zwłaszcza związanych ze sztucznym przyspieszaniem ich rozwoju, zbyt dużymi oczekiwaniami i zbyt wczesną rozłąką.
Codzienne czytanie dziecku sprzyja budowie mocnej więzi między Wami, a jest ona najważniejszym czynnikiem chroniącym i wspierającym wszechstronny rozwój dziecka.
ŻYCZYMY MIŁEJ WSPÓLNEJ LEKTURY!
Zaburzone napięcie mięśniowe występuje najczęściej u niemowląt, ale może pojawić się także u dzieci starszych, jak i u dorosłych. Może ono być wzmożone lub obniżone. Jeśli się pojawi, to niezbędna jest rehabilitacja w gabinecie fizjoterapeuty oraz w domu. Często wspomaga się ją fizykoterapią oraz farmakoterapią.
Wzmożone i obniżone napięcie mięśniowe u dzieci starszych – przyczyny
Zaburzone napięcie mięśniowe u dzieci starszych może mieć przyczyny wrodzone lub nabyte. Najczęściej jest ono spowodowane:
Zachorowaniem na groźne choroby np. Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych czy choroba Heinego-Medina;
Urazami głowy oraz kręgosłupa;
Zatruciem szkodliwymi substancjami;
Nieprawidłowościami w budowie genów. W tym wypadku zaburzenia napięcia mięśniowego często są jedynie objawem choroby genetycznej np. zespołu łamliwego chromosomu X czy chorób metabolicznych. Bardzo ważne jest więc wykonanie badań genetycznych dziecka, które potwierdzą lub wykluczą chorobę;
Wzmożone napięcie mięśniowe u dzieci starszych – objawy
Objawy wzmożonego napięcia mięśniowego u dzieci starszych to:obniżone napięcie mięśniowe u dzieci w wieku szkolnym
Prężenie ciała w kształt litery C;
Napinanie ciała wyraźnie mocniej po jednej stronie;
Ogólny niepokój i drażliwość;
Trudności w utrzymaniu równowagi podczas siadania i stania;
Kłopoty z chodzeniem;
Upośledzenie koordynacji wzrokowo-ruchowej;
Koślawe kolana;
Słabsze wyniki kondycyjne;
Wzmożone napięcie mięśniowe u dzieci starszych – ćwiczenia
Główną formą leczenia wzmożonego napięcia mięśniowego u dzieci starszych jest rehabilitacja. Za pomocą ćwiczeń napięcie mięśniowe jest wyrównywane oraz normalizowane. Najczęściej wykorzystuje się do tego metodę NDT Bobath oraz metodę Vojty. W metodzie NDT Bobath chodzi o dostarczenie ośrodkowemu układowi nerwowemu właściwych doznać ruchowych oraz czuciowych. Z kolei w przypadku metody Vojty stymuluje się ciało dziecka tak, aby napinało ono poszczególne grupy mięśni. Taka stymulacja jest kilkukrotnie powtarzana, aby w mózgu mogły wytworzyć się nowe połączenia nerwowe.
Obniżone napięcie mięśniowe u dzieci starszych – objawy
Obniżone napięcie mięśniowe u dzieci starszych objawia się poprzez:
Nieprawidłową postawę ciała;
Słabe odruchy oddechowe;
Częste siedzenie w pozycji W, czyli umieszczanie pośladków między stopami;
Problemy z mową;
Trudności w jedzeniu;
Przeprosty w stawie kolanowym i łokciowym;
Cichy głos;
Koślawe kolana;
Duży brzuch;
Obniżone napięcie mięśniowe u dzieci w wieku szkolnym – leczenie
W przypadku obniżonego napięcia mięśniowego u dzieci starszych główną formą leczenia również jest rehabilitacja. Jednak istnieją również inne formy leczenia, które można stosować zarówno w przypadku obniżonego napięcia mięśniowego, jak i wzmożonego napięcia mięśniowego u dzieci starszych. Starsze dzieci z zaburzeniami napięcia mięśniowego mogą stosować farmakoterapię, która znormalizuje napięcie mięśniowe. Polecana jest również rozluźniająca fizykoterapia, czyli masaże, hydromasaże, okłady, elektroterapia oraz naświetlanie. Fizjoterapeuci często zalecają również regularne korzystanie z basenu oraz hipoterapię, czyli rehabilitację z udziałem konia.
UZALEŻNIENIE DZIECI OD TECHNOLOGII CYFROWEJ, UWAGA!!!
NIEBEZPIECZEŃSTWO!!!
Innowacje technologiczne oparte o przekaz internetowy na stałe zmieniły współczesny obraz
świata mediów. Odcisnęły wyraźne piętno na życiu nie tylko dorosłych odbiorców, ale także ich
najmłodszych użytkowników. Nikogo obecnie nie dziwi widok małego dziecka obsługującego
tablet lub smartfon, czy grającego w interaktywne gry komputerowe.
Coraz częściej spotkać można niepokojące statystyki dotyczące nadużywania smartfonów
przez dzieci. Według luźnych badań aż 43% dzieci od 6 miesięcy życia do 2 lat regularnie korzysta
z tabletów i telefonów. Natomiast już w przedziale wiekowych między 2-3 rokiem życie jest to
62%, a powyżej 5 lat – aż 84%. Zjawisko nadużywania Internetu i urządzeń elektronicznych
otrzymało już swoją nazwę – fonoholizm. Czy jest niebezpieczne dla rozwijających się dzieci? Jak
możesz sprawdzić, czy Twoja pociecha nie jest uzależniona i na czym polega udzielanie pomocy
uzależnionemu dziecku?
Fonoholizm to uzależnienie od używania telefonu komórkowego, które stanowi realne zagrożenie
dla zdrowia, a nawet życia. Patologiczne korzystanie ze smartfona prowadzi do uzależnienia od
bycia online oraz utraty kontroli, kiedy i gdzie korzystamy z Internetu. Osoba z tym nałogiem nie
może się obyć bez swojego telefonu i ciągle po niego sięga. Ten stan może prowadzić do
społecznej izolacji oraz zaniedbywania bliskich osób, nauki czy pracy, a w najgorszym przypadku
nawet nie dbania o higienę osobistą czy o własne zdrowie.
Nomofobia również jest związana z korzystaniem z telefonu komórkowego, ale w przypadku
tego schorzenia sednem jest strach przed utratą dostępu do smartfona. To zaburzenie nerwicowe,
które może objawiać się atakami paniki, wybuchami złości czy trudnym do opanowania
zdenerwowaniem i niepokojem w przypadku utraty telefonu. Sam termin nomofobia pochodzi od
angielskich słów „no mobile phone phobia.
Badania CBOS z 2018 r. dowodzą , że dwie trzecie rodziców dzieci w wieku pomiędzy drugim
a piątym rokiem życia deklaruje użytkowanie przez ich pociechy urządzeń mobilnych przez
średnio 50 minut dziennie. Z badań wynika również, że dzieci używające smartfona lub tabletu
robią to dłużej niż ich rówieśnicy, którzy korzystają z urządzeń w towarzystwie rodziców lub
innych dorosłych ( CBOS, KBPN, 2019). Co przy tym ważne, eksperci, jak i naukowcy wskazują,
że korzystanie przez małe dzieci z urządzeń cyfrowych ma nie tylko swoje pozytywne strony, ale
wywołuje także negatywne skutki, m.in. w zakresie mowy, emocji i umiejętności społecznych
(Uhls, 2016). W tym drugim, negatywnym aspekcie ważne jest udzielenie odpowiedzi na kilka
kluczowych pytań.
Uzależnienie od telefonu to wbrew pozorom bardzo niebezpieczne zjawisko, które niesie za
sobą poważne konsekwencje dla zdrowia - zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Często przyczynia
się do pogorszenia kontaktów z przyjaciółmi i rodziną w momencie, kiedy jest to niezwykle
ważne, ponieważ dziecko rozwija swoje zdolności społeczne. Ponadto uzależnienie dziecka od
telefonu sprzyja pojawieniu się wielu nieprzyjemnych emocji takich jak ataki paniki, agresja,
złość, uczucie niepokoju czy rozdrażnienie. Nadużywanie telefonu przyczynia się do
niewyspania, zmęczenia oraz zaniedbywania ważnych obowiązków – szczególne szkolnych.
Może też negatywnie odbijać się na ocenach. Uzależnione dzieci często rezygnują z hobby,
aktywności fizycznych czy innych rozrywek na rzecz korzystania ze smartfonu. Często się izolują
oraz mają problemy z koncentracją. U uzależnionych dzieci można też zaobserwować medyczne
skutki nadużywania elektroniki, takie jak bóle głowy, pogorszenie wzroku i słuchu, nadmierne
zmęczenie oraz osłabienie układu odpornościowego.
Dziecko uzależnione od telefonu może nawet mieć omamy słuchowe – wydaje mu się, że
słyszało dzwonek swojego smartfonu i cały czas nerwowo odblokowuje w nim ekran. Nie może
powstrzymać się od korzystania z telefonu nawet podczas ważnych spotkań czy wspólnego
posiłku z rodziną, przez to też zaniedbuje bliskich i ma utrudniony kontakt w relacjach
rodzinnych. Uzależnione dziecko nie ma kontroli nad upływającym czasem – potrafi spędzać
godziny z telefonem w ręku bez zdawania sobie z tego sprawy. Jeżeli podejrzewasz u swojego
dziecka uzależnienie od telefonu, warto przyglądać się mu podczas codziennego życia, zwracając
uwagę na zachowania, które mogą świadczyć o fonoholizmie, a w razie potrzeby podjąć
konkretne działania.
Najbardziej specyficzne objawy uzależnienia od telefonu i komputera to:
• stałe myślenie o komputerze i poświęcanie wiele czasu przed jego monitorem,
• zaniedbywanie dotychczasowych zainteresowań,
• niemożność „oderwania” się od urządzenia,
• niewypełnianie obowiązków domowych, przedszkolnych a później szkolnych
• osłabienie relacji z kolegami i rodziną,
• zapominanie o codziennych zajęciach,
• czerpanie wyjątkowej przyjemności z korzystania z telefonu i komputera,
• niepokój, przygnębienie i irytacja, gdy nie ma możliwości sprawdzenia wiadomości na
• telefonie, zagrania, obejrzenia bajki, itp.
Występowanie przynajmniej trzech powyższych objawów daje powód, by stwierdzić uzależnienie
od komputera lub telefonu u Twojego dziecka.
Mózg tak małego dziecka nie jest przystosowany do tak dużej ilości bodźców. Dzieci, które
zaczynają wcześnie korzystać z telefonów mają problem z mową, koncentracją. Dlatego tak
bardzo warto odwlekać moment, w którym damy dziecku telefon czy włączymy bajkę na tablecie.
Pokażmy mu najpierw, ile jest pięknych i cudownych rzeczy w rzeczywistym świecie. Tak, żeby
później wiedziało, że poza wirtualną rzeczywistością istnieje też ta prawdziwa! Przede wszystkim
jednak, postaraj się też „wylogować”.
Jak pomóc dziecku uzależnionemu od telefonu?
Według specjalistów często winę za uzależnienie dzieci od telefonu ponoszą rodzice – sami
spędzają godziny przed ekranem smartfonu, tabletu czy telewizora, a jak wiadomo, dzieci są
doskonałymi naśladowcami. Rodzice nierzadko puszczają bajki na smartfonie już
kilkumiesięcznym maluchom, aby były spokojne, gdy przyjdą goście czy ładnie zjadły obiad.
Jeżeli więc zauważysz pierwsze objawy uzależnienia, nie czekaj – im szybsze działanie, tym
lepsze efekty można osiągnąć i zmniejszyć ryzyko negatywnych konsekwencji. U pociech warto
też wzbudzić nowe zainteresowania lub hobby – najlepiej, jeżeli będą wymagały spędzania czasu
na dworze. Dobrym pomysłem jest zapisanie dziecka na dodatkowe zajęcia, np. sportowe,
taneczne, plastyczne itp. Dobre korzyści przynoszą też zajęcia artystyczne czy nauka gry na
instrumencie.
RODZICU! Odłóż telefon, gdy spędzasz czas z dzieckiem. Twoja uwaga i zaangażowanie we
wspólne spędzanie czasu to najlepsze co możesz dać dziecku!
Proponuję wykonanie dla własnej wiedzy testu, który pozwoli ocenić czy my sami nie wpadliśmy
w sidła uzależnienia :
https://psychomedic.pl/bezplatny-test-uzaleznienia-od-internetu/
Bibliografia:
1. Hilda Burke, „Jak rozpoznać i pokonać uzależnienie od smartfona”, wyd. Zwierciadło, 2021
2. Agnieszka Ogonowska, „Uzależnienie medialne. Uwarunkowania, leczenie, profilaktyka”, 2018
3. https://zdrowie.wprost.pl/psychologia/uzaleznienia/10344921/uzaleznienie-od-smartfona-u-
dziecka-sygnaly-i-objawy.html
4.https://dbamyomlodych.pl/jak-leczyc-uzaleznienie-od-komputera-u-
dzieci/?gclid=EAIaIQobChMIjOXh9un7_AIVht-yCh3kKAO2EAMYASAAEgJ-CfD_BwE
PEDAGOG SPECJALNY W NASZYM PRZEDSZKOLU
mgr Jolanta Sambok
Godziny pracy pedagoga w naszym przedszkolu:
Poniedziałek w godz. 10.00 - 13.00
Środa w godz. 8.00 - 11.00
Możliwość kontaktu w godzinach pracy pedagoga lub telefonicznie pod nr 32 7393240
Zadaniem pedagoga jest:
Cele terapii pedagogicznej:
Pedagog prowadzi zajęcia terapeutyczne, które mają na celu wspomaganie rozwoju dziecka adekwatnie do jego potrzeb oraz poziomu funkcjonowania. Zajęcia prowadzone są w indywidualnym kontakcie z dzieckiem lub w małym zespole. Zajęcia te różnią się w zależności od rodzaju zaburzeń i potrzeb dziecka. Zawsze związane są ze stymulacją ogólnorozwojową, stymulacją rozwoju poznawczego, mowy, myślenia, percepcji wzrokowej, słuchowej, koordynacji wzrokowo- słuchowo- ruchowej, rozwijaniem sprawności manualnej, grafomotoryki. Pedagog stosuje dodatkowe pomoce dydaktyczne w celu wyjaśnienia oraz ułatwienia w zrozumieniu przedstawianych treści przez nauczycieli, podejmuje dodatkowe ćwiczenia pomagające opanować nowe umiejętności.
W pracy z dziećmi kieruje się zgodnie z zasadami:
